Jan Karol Kochanowski (1869-1949)

Historyk mediewista, historiozof, socjolog, pierwszy redaktor naczelny „Przeglądu Historycznego” (1905–1916). Urodził się w rodzinie ziemiańskiej, w miejscowości Rożenek niedaleko Opoczna. Uczył się w Kielcach i Piotrkowie Trybunalskim. Studia historyczne odbywał na Uniwersytecie Jagiellońskim (1888–1892) oraz Uniwersytecie Wrocławskim (1892–1894). Od 1895 r. związany z Warszawą, w tymże roku ożenił się z Marią Kamieniecką, siostrą historyka Witolda Kamienieckiego. W 1900 r. został członkiem Komitetu Kasy im. J. Mianowskiego w Warszawie. Należał do założycieli „Przeglądu Historycznego” (1905), Towarzystwa Miłośników Historii (1906) oraz Towarzystwa Naukowego Warszawskiego (1907), którego był prezesem w latach 1918–1925. Wykładał na Kursach Pedagogicznych dla Kobiet Jana Miłkowskiego. Po przekazaniu funkcji redaktora naczelnego był nadal związany z pismem jako członek Komitetu Redakcyjnego (1917–1939). W 1919 r. objął katedrę historii Polski wieków średnich oraz nauk pomocniczych historii na Uniwersytecie Warszawskim, którego został niebawem rektorem (1920–1921). Od 1921 do 1935 r. przewodniczył kapitule Orderu Odrodzenia Polski, zasiadał też w Sejmie III kadencji z ramienia BBWR (1928–1930). W czasie wojny przeniósł się do Widawki pod Radomskiem. Zmarł w Cielądzu 9 października 1949 r.

Do najważniejszych jego publikacji należą m.in. Kazimierz Wielki — zarys żywota i panowania (Warszawa 1899), Witold, Wielki Książę Litewski (Lwów 1900), O heraldyce czyli o znajomości herbownictwa (1902), Echa prawieku i błyskawice praw dziejowych na tle teraźniejszości (Warszawa 1910), Nad Renem i nad Wisłą, antyteza dziejowa (Warszawa 1913), Postęp ludzkości jako wyraz praw psychicznych rozwoju (Warszawa-Lwów 1917), Codex diplomaticus nec non commemorationum Masoviae generalis (Warszawa 1919 – wydawca), Partykularyzm a wielkie idee dziejowe Polski średniowiecznej (Warszawa 1930).