Wskazówki dla autorów

Redakcja zwraca się do autorów z prośbą o przygotowanie tekstów zgodnie z poniżej opisanymi zasadami. 

Redakcja przyjmuje wyłącznie teksty przesłane pocztą elektroniczną na adres: przegladhistoryczny@uw.edu.pl. Prosimy o nieprzysyłanie tekstów przechodzących aktualnie proces oceny w innych czasopismach. 

Publikujemy teksty w językach polskim i angielskim. Nie dotyczy to publikacji źródeł.

Razem z tekstem autor przekazuje redakcji oświadczenie o oryginalności. Po zaakceptowaniu tekstu do publikacji należy przysłać oświadczenie o udzieleniu licencji na korzystanie z artykułu w celu jego publikacji.

Redakcja zwróci się do autorów tekstów opracowanych bez uwzględnienia poniższych zasad, z prośbą o ich uzupełnienie i przeredagowanie.

Redakcja zastrzega sobie prawo wprowadzania do artykułów i recenzji zmian formalnych, wynikających z konieczności respektowania zasad edytorskich, kultury i poprawności języka.

Redakcja zastrzega sobie prawo do eliminowania z tekstu (zwłaszcza w przypadku recenzji i polemik) treści niezwiązanych z meritum dyskusji, krytyki naukowej bądź sporu naukowego, a szczególnie argumentów ad personam (-as), bądź treści obrażających, dyskredytujących lub zniesławiających kogokolwiek.

ARTYKUŁ

Objętość artykułu nie powinna przekraczać 60 tys. znaków (ze spacjami), nie wliczając w to bibliografii i streszczenia. Redakcja może jednak w szczególnych przypadkach zgodzić się na publikację tekstu o większej objętości.

Pod imieniem i nazwiskiem autora podajemy:

• jedną afiliację (np. Uniwersytet Jagielloński, Instytut Historii; Muzeum II Wojny Światowej), a w przypadku jej braku – nazwę miasta;
• numer ORCID.

Po tytule artykułu należy umieścić od pięciu do siedmiu słów kluczowych w języku polskim i angielskim;

Wraz z tekstem artykułu należy przysłać streszczenie (1500–2000 znaków) w języku polskim lub angielskim, napisane w trzeciej osobie. Streszczenie powinno zawierać nie tylko pytania badawcze, ale również wnioski z badań.  

RECENZJA I ARTYKUŁ RECENZYJNY

Autorzy chcący napisać recenzję lub artykuł recenzyjny proszeni są o wcześniejszy kontakt z redakcją: przegladhistoryczny@uw.edu.pl 

Recenzujemy książki polskie, które ukazały się w ostatnich trzech latach i zagraniczne, które zostały opublikowane w ostatnich pięciu latach.  

Redakcja będzie się starała uzyskać dla autora egzemplarz książki w wersji papierowej lub elektronicznej z wydawnictwa.

Artykuł recenzyjny musi wykraczać poza omówienie jednej publikacji. Powinien mieć charakter przeglądowy lub polemiczny oraz może zawierać wyniki własnych badań autora. Artykuł recenzyjny powinien posiadać tytuł, streszczenie i bibliografię. 

Objętość artykułu recenzyjnego nie powinna przekraczać 40 tys. znaków, nie wliczając w to bibliografii i streszczenia, a recenzji 15 tys. znaków. Redakcja może jednak w szczególnych przypadkach zgodzić się na publikację tekstu o większej objętości.

Recenzja nie ma streszczenia i bibliografii.

W opisie recenzowanej publikacji podajemy pełne imiona autora (ów), redaktorów tomów zbiorowych i tłumaczy oraz nazwę wydawnictwa i liczbę stron.

Imię i nazwisko autora, afiliację i numer ORCID podajemy pod tekstem recenzji.

ZASADY OPRACOWANIA TEKSTU ARTYKUŁU I RECENZJI

Teksty powinny być zapisane w formacie *.doc lub *.docx; czcionka Times New Roman 12 (w przypisach 10); interlinia 1,5; tekst wyjustowany; przypisy dolne.

Kursywa jest zarezerwowana dla tytułów źródeł i opracowań wydanych drukiem oraz dla pojedynczych nieprzyswojonych polszczyźnie wyrażeń, zwrotów i terminów obcojęzycznych, niebędących cytatami (np. sensu stricto, last but not least ).

Wyróżnienia fragmentu tekstu dokonujemy pogrubioną czcionką.

Podając okres czasu (np. XVIII–XIX w.), strony (np. s. 34–38) i inne zakresy liczbowe stosujemy półpauzę (–), nie stosujemy dywizu (-).

Cytaty

Cytaty ujmujemy w cudzysłów; cytat w cytacie oznaczamy cudzysłowem francuskim (‹‹przykład››).

Cytaty zajmujące więcej niż cztery wiersze wyodrębniamy z tekstu z czcionką zmniejszoną o jeden punkt, nie ujmując ich w cudzysłów i oddzielając od tekstu głównego jednym pustym wersem od dołu i od góry.

Opuszczenia w cytatach oznaczamy wielokropkiem w nawiasie kwadratowym: […].

Zachęcamy do dawania cytatów z tekstów obcojęzycznych w tekście głównym w tłumaczeniu na język tekstu, podając oryginalny tekst w przypisie.

Cytaty w językach pisanych pismem cyrylickim dajemy w tłumaczeniu lub w oryginale (nie dokonujemy transkrypcji ani transliteracji).

Osoby i instytucje

Imiona i nazwiska podajemy w oryginalnej pisowni (w przypadku innych niż łaciński alfabetów – w transkrypcji). Nie dotyczy to postaci powszechnie znanych (np. Horacy, Monteskiusz, Waszyngton), panujących i świętych.

W przypadku osób po raz pierwszy wzmiankowanych w tekście (lub w narracyjnym fragmencie przypisu) podajemy imię i nazwisko, przy kolejnych wzmiankach tylko nazwisko. Wyjątkiem jest sytuacja występowania w tekście dwóch lub więcej osób o tym samym nazwisku.

W tekście artykułu lub recenzji nie używamy stopni i tytułów naukowych, mogą one być używane w nekrologach. 

W recenzjach słowo „autor” piszemy małą literą.

Jeżeli w tekście pojawia się więcej niż raz nazwa instytucji, za pierwszym razem podajemy jej pełną nazwę oraz w nawiasie stosowany dalej skrót np. Komisja Rządowa Spraw Wewnętrznych i Policji (dalej: KRSWiP).

Skróty, liczebniki, daty

W tekście stosujemy skróty konwencjonalne, takie jak: np., m.in., tj., ok., tzn., etc., r., w., itp., itd. oraz skrócone oznaczenia jednostek miar i walut, wyłączając przypadki, w których skracane w ten sposób wyrażenia lub słowa występują na początku zdania.

Liczebniki od 1 do 10 należy zapisywać słownie, powyżej 10 – cyframi. Jeżeli liczebnik rozpoczyna zdanie, zapisujemy go słownie (np.: Dwadzieścia lat później). Zawsze stosujemy zapis cyfrowy w przypadku jednostek miar (np. 3 kg), procentów (np. 5 %) i jednostek monetarnych (np. 2 zł). Przy zapisie liczb stosujemy skróty: tys., mln, mld (ale: kilka tysięcy, a nie: kilka tys.).

Daty w tekście głównym i narracyjnych fragmentach przypisów należy zapisywać według następujących wzorów:

• 1 czerwca 1822 r.
• czerwiec 1822 r.
• 1822 r., ale: w roku 1822
• XIX w., ale: w wieku XIX
• lata dwudzieste XIX w.
• siedemnastowieczny
• druga połowa XVII w.
• lata 1822–1824
• przełom roku 1822/23
• stary/nowy styl: 7 / 20 czerwca 1822 r.; 28 maja / 10 czerwca 1822 r.; 28 grudnia 1821 r. /  10 stycznia 1822 r.

Daty w przypisach do źródeł rękopiśmiennych zapisujemy:

• 1 VI 1822
• czerwiec 1822
• stary/nowy styl: 7 / 20 VI 1822; 28 V / 10 VI 1822; 28 XII 1821 / 10 I 1822.

Ilustracje i wykresy

Możliwe jest umieszczenie w tekście ilustracji, jeżeli przedmiotem analizy jest źródło ikonograficzne.

Ilustracje i wykresy należy przekazać w formatach *.jpg lub *.tiff i w rozdzielczości minimum 600 dpi.

W przesłanym tekście należy zaznaczyć miejsce, gdzie należy wstawić ilustrację czy wykres. Każda ilustracja powinna być zapisana w oddzielnym pliku, opisanym nazwiskiem autora i numerem ilustracji zgodnym z numeracją w tekście.

Prosimy o wskazanie źródła ilustracji i wykresów przeznaczonych do publikacji w artykule. Uzyskanie zgody na publikację ilustracji należy do autora.

PRZYPISY

Stosujemy przypisy dolne z ciągłą numeracją. 

Odnośniki do przypisów umieszczamy przed kropką kończącą zdanie (wyłączając przypadki, w których stanowi ona część skrótu: r., w., etc., itd., itp.), lub przed przecinkiem wewnątrz zdania.

Nie należy podawać zakresu stron w formie „s. 32n” lub „s. 32nn.”. Podajemy strony od–do np. s. 32–37.

Jeżeli publikacja lub rękopis nie ma numerów stron/kart, używamy skrótu „npag.”

Przypisy do źródeł i opracowań drukowanych

W przypadku publikacji książkowych, w pełnych opisach bibliograficznych poza autorem i tytułem, względnie tytułem i nazwiskiem wydawcy lub redaktora tomu (zawsze w mianowniku), podajemy miejsce i rok wydania. Nie podajemy nazwy wydawnictwa.

W tytułach w języku angielskim wszystkie wyrazy piszemy wielką literą z wyjątkiem rodzajników, spójników i krótkich przyimków.

Publikacje w językach pisanych pismem cyrylickim podajemy w oryginale (nie dokonujemy transkrypcji ani transliteracji).

Po tytule artykułu w pracy zbiorowej piszemy „w:” (bez nawiasów kwadratowych).

Podajemy inicjały imion autorów, redaktorów, wydawców źródeł, tłumaczy. 

Redaktorów tomów zbiorowych poprzedzamy skrótem „red.” (nie „pod red.”), a tłumaczy prac obcojęzycznych skrótem „przeł.”.

Jeśli praca zbiorowa ma więcej niż trzech redaktorów, podajemy osobę wymienioną na pierwszym miejscu i skrót „[i in.]”.

Używamy skrótów: brak miejsca wydania – „b.m”; brak roku wydania – „b.r.”; brak miejsca i roku wydania – „b.m.r.”.

W opisie publikacji w czasopiśmie naukowym podajemy tom/rocznik, rok, zeszyt/numer – wszystko cyframi arabskimi. Nie stosujemy skrótów „t.”, „z.”, „nr”. 

Kursywą piszemy tytuły artykułów i książek. Tytuły czasopism podajemy antykwą w cudzysłowie. 

Przy kolejnych przypisach do publikacji podajemy autora i skrócony tytuł (bez wielokropka) bądź – w przypadku prac zbiorowych i zbiorów źródeł – sam skrócony tytuł. Nie zastępujemy tytułów skrótami „dz. cyt.” lub „op. cit”. 

W następujących po sobie przypisach do tej samej publikacji lub do innej publikacji tego samego autora stosujemy określenia „tamże”, „tenże”, „taż”.

Przypisy do źródeł i opracowań niedrukowanych

Przypis do źródła rękopiśmiennego składa się z nazwy instytucji, która je przechowuje (archiwum, biblioteki, muzeum itp.), nazwy zespołu, sygnatury i z numeru strony lub karty z oznaczeniem recto czy też verso (np. 32r, 32v). Za pierwszym razem dajemy pełne nazwy instytucji i zespołu archiwalnego. Jeżeli występują one w dalszych przypisach, piszemy w nawiasie „dalej:” i podajemy skrót nazwy instytucji lub zespołu. 

Jeżeli w przypisach nazwa instytucji pojawia się więcej niż raz, za pierwszym razem podajemy jej pełną nazwę oraz w nawiasie stosowany dalej skrót np. Komisja Rządowa Spraw Wewnętrznych i Policji (dalej: KRSWiP). 

W przypadku listu podajemy nadawcę i odbiorcę, datę i ewentualnie miejsce.

Odwołując się do publikacji internetowych podajemy autora, tytuł (kursywą), link i (w zwykłym nawiasie) datę dostępu np. (dostęp: 11 II 2025).

Przy relacjach ustnych podajemy instytucję przechowującą tekst, imię i nazwisko autora relacji, datę rozmowy, imiona i nazwiska osób, które przeprowadziły rozmowę i opracowały tekst relacji.

BIBLIOGRAFIA

W bibliografii podajemy wszystkie opracowania i źródła przywołane w przypisach. Bibliografia podzielona jest na źródła niedrukowane, źródła drukowane i opracowania.

W bibliografii stosujemy te same zasady opisu bibliograficznego co w przypisach, z jednym wyjątkiem – podajemy pełne imiona autorów, redaktorów tomów i wydawców źródeł.

Przy kolejnych publikacjach jednego autora podajemy jego nazwisko i imię (nie zastępując ich kreską albo słowami „Tenże” albo „Taż”).

Niepolskie znaki literowe umieszcza się zgodnie z kolejnością liter w polskim alfabecie (Cackiewicz, Čapek, Cat).

W bibliografii nie stosujemy numeracji pozycji bibliograficznych.

W części dotyczącej źródeł niedrukowanych podajemy nazwy archiwów, bibliotek i innych instytucji przechowujących źródła, nazwy zespołów archiwalnych i sygnatury.

PRZYKŁADY

Monografia:

Pierwszy raz w przypisie:

Pilaszek, Procesy o czary w Polsce w wiekach XV–XVIII, Kraków 2008, s. x.

W kolejnych przypisach:

Pilaszek, Procesy, s. x.

W bibliografii:

Pilaszek Małgorzata, Procesy o czary w Polsce w wiekach XV–XVIII, Kraków 2008.

Artykuł w czasopiśmie:

Pierwszy raz w przypisie:

Piber-Zbieranowska, A. Supruniuk, Regencja Anny Radziwiłłówny na Mazowszu w latach 1503–1518: zarys problematyki, „Przegląd Historyczny”, 106, 2015, 2, s. x.

W kolejnych przypisach:

Piber-Zbieranowska, A. Supruniuk, Regencja, s. x.

W bibliografii:

Piber-Zbieranowska Marta, Supruniuk Anna, Regencja Anny Radziwiłłówny na Mazowszu w latach 1503–1518: zarys problematyki, „Przegląd Historyczny”, 106, 2015, 2, s. 325–346.

Artykuł w pracy zbiorowej:

Pierwszy raz w przypisie:

Dziechcińska, Parenetyka, w: Słownik literatury staropolskiej, red. T. Michałowska, Wrocław 2002, s. x.

W kolejnych przypisach:

Dziechcińska, Parenetyka, s. x.

W bibliografii:

Dziechcińska Hanna, Parenetyka, w: Słownik literatury staropolskiej, red. Teresa Michałowska, Wrocław 2002, s. 618–623.

PSB:

Pierwszy raz w przypisie:

Barycz, Marcin Kromer, w: PSB, 15, Wrocław 1970, s. x.

W kolejnych przypisach:

Barycz, Marcin Kromer, s. x.

W bibliografii:

Barycz Henryk, Marcin Kromer, w: PSB, 15, Wrocław 1970, s. 319–325.

Wydawnictwo źródłowe:

Pierwszy raz w przypisie:

Kromer, Polska, czyli o położeniu, ludności, obyczajach, urzędach i sprawach publicznych Królestwa Polskiego księgi dwie, przeł. S. Kazikowski, oprac. R. Marchwiński, Olsztyn 1984, s. x.

W kolejnych przypisach:

Kromer, Polska, s. x.

W bibliografii:

Kromer Marcin, Polska, czyli o położeniu, ludności, obyczajach, urzędach i sprawach publicznych Królestwa Polskiego księgi dwie, przeł. Stefan Kazikowski, oprac. Roman Marchwiński, Olsztyn 1984.

Wydawnictwo źródłowe stanowiące część serii:

Pierwszy raz w przypisie:

Katalogi biskupów krakowskich, wyd. J. Szymański, Warszawa 1974 (Monumenta Poloniae Historica. Series nova, 10, 2), s. x.

W kolejnych przypisach:

Katalogi biskupów, s. x. 

W bibliografii:

Katalogi biskupów krakowskich, wyd. Józef Szymański, Warszawa 1974 (Monumenta Poloniae Historica. Series nova, 10, 2).

Niepublikowana praca dyplomowa:

Pierwszy raz w przypisie:

Jerkiewicz, „Kwestia żydowska” w Królestwie Polskim w latach 1815–1830, niepublikowana praca doktorska, Uniwersytet Wrocławski, 2014, s. x.

W kolejnych przypisach:

Jerkiewicz, „Kwestia żydowska”, s. x.

W bibliografii:

Jerkiewicz Lidia, „Kwestia żydowska” w Królestwie Polskim w latach 1815–1830, niepublikowana praca doktorska, Uniwersytet Wrocławski, 2014.

Artykuł w prasie codziennej:

Pierwszy raz w przypisie:

Srokowski, Uroczysta chwila, „Nowa Reforma”, 251, 3 XI 1905, s. 1.

W kolejnych przypisach:

Srokowski, Uroczysta chwila, s. 1.

W bibliografii:

Srokowski Konstanty, Uroczysta chwila, „Nowa Reforma”, 251, 3 XI 1905, s. 1.

Źródło rękopiśmienne:

Pierwszy raz w przypisie:

Ordęga do Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych  i Policji (dalej: KRSWiP), 10 II 1829, Archiwum Główne Akt Dawnych (dalej: AGAD), Komisja Rządowa Spraw Wewnętrznych (dalej: KRSW), sygn. 6330, s. 403.

W kolejnych przypisach:

Ordęga do KRSWiP, 10 II 1829, AGAD, KRSW, sygn. 6330, s. 403.

W bibliografii:

Archiwum Główne Akt Dawnych, Komisja Rządowa Spraw Wewnętrznych, sygn. 6330.

Publikacje w internecie:

Pierwszy raz w przypisie:

Brodacki, Wybuch na Kilińskiego, https://www.1944.pl/artykul/wybuch-na-kilinskiego,5536.html (dostęp: 11 II 2025).

W kolejnych przypisach:

Brodacki, Wybuch na Kilińskiego.

W bibliografii:

Brodacki Rafał, Wybuch na Kilińskiego, https://www.1944.pl/artykul/wybuch-na-kilinskiego,5536.html (dostęp: 11 II 2025).